Biri çıkmış hayatımın,düşüncelerimin, isteklerimin, hayallerimin stop tuşuna basmış sanki.
Bende hayata pause demişim. Günlerdir içimden zerre yazmak, okumak, uyumak, yemek, dikmek, çizmek gelmiyor. Yiyorum açlıktan midem bulanmasın diye,uyuyorum kendimden kaçmak için, dikmiyorum ya model yok ya kumaş deyip geçiştiriyorum ne diyorlar tıp dilinde Pınar dibine kadar depresyonda.
Şimdi bu durumdan sıyrılıp artık Play tuşuna basmak için kendimi telkin ediyorum. Kafamda birşeyler oluşturmaya bir yön çizmeye çalışıyorum imkanlarımla.Birden bire bütün hayallerin planların beklentilerin bitmesi sarsıyor insanı. Yerine yenilerini koymak büyük marifet.
Oldumu sizede böyle zamanlar herşeyi yeniden düşünmek zorunda kaldığınız sahi nasıl atlattınız ...
Bu meretin adı bahar yorgunluğuymuş. Aynı şey beni de buldu gerçi benim durumun seninki kadar ağır değil işlerimi yapıyorum, isteksiz değilim herhangi bir şeyi yapma konusunda ama aşırı yorgunluk var, bir de uyku sürekli uyumak istiyorum. Yakında uyuyan güzel masalı gerçek olacak o derece. Bunun için yapılması gerekenler varmış. Spor yapmak. Bol su içmek, C vitamini almak. Kafeini azaltmak. Magnezyum azalıyormuş bu mevsimde insanlarda o yüzden ceviz yemek ya da muz tüketmek. Sebze ağırlıklı yemekler ve et. Onun dışında kahvaltını kesinlikle atlamamak. Bakalım bir değişiklik olacak mı? bugün başladım ben düne göre daha iyiyim özellikle spor daha dinç hissetmemi sağladı. Uyku problemini atlatamıyorum şuan bile hiç uyumamış gibiyim o derece. O yüzden strese girmiş gibi düşünme mevsimsel bir değişiklik.
YanıtlaSilGaliba benim ki + depresyon o zaman :(. Neyse bende kendime göre çözüm buldum. Dikiş dikmek :). Her ne kadar acaba giyer miyim ki diyerek baksamda diktiklerime dikiyorum işte :). Tavsiyelerinin hepsini yazdım hafızaya :). Teşekkür ettim canım.
Sil